KIJK-RUIS

Als bezoeker lopend door de zalen van een museum kijk ik om mij heen. Staat stil, kijk, kijk nog eens, . . .  en loop door naar het volgende werk. Constant ‘in gesprek’ met hetgeen je tegen komt. Maar is er ook ‘een gesprek’. De maker van het werk heeft een bedoeling, boodschap, emotie, beleving die via het werk overgebracht moet worden. Het is aan mij ‘de luisteraar’ of de boodschap over komt.

Of de boodschap ook overkomt is van veel factoren afhankelijk. Er kan veel mis gaan ‘onderweg’. ‘Ruis’ noemen ze dit in de wereld van communicatie.  Neem de wijze van presenteren, een belangrijke factor van succes. Op de foto hiernaast ziet u een snoer langs de muur. Dit snoer trekt meer mijn aandacht dan de schilderijen. Kan niet de bedoeling zijn.

Dan medebezoekers. Fijn voor het museum, maar ik vind het fijn als er niet te veel bezoekers. In redelijke eenzaamheid langs de werken lopen en kijken. Ik ben wat dat betreft geen groepsmens. Vind dat anderen in mijn blikveld staan of ik moet wachten tot ik op de voor mij ideale plek kan staan. Ben geen wachter, ik wil kijken. Graag neem ik de tijd die nodig is om het gesprek op mijn manier aan te gaan. Probeer daarbij de ruis tot een minimum te beperken, want dan is er ook aandacht. Aandacht en een ruime blik niet alleen nodig voor het kijken naar kunst.