GEEN KUNST AAN

Aan de functie van kunst ga ik mij hier niet wagen. Ik bekijk de wereld vanuit mijn perspectief en vind mijzelf wel een liefhebber van kunst. Welke kunst? Ja, dat is heel divers. Dit loopt via de oude meesters, via van Gogh, naar moderne kunst. Hierbij staat de schoonheid van het beeld, of de schoonheid van de gedachte eigenlijk altijd centraal. Klinkt mooi maar dan weet je nog eigenlijk niets.

Kunst of uitingen daarvan gaan de dialoog aan met de toeschouwer. En kan je tot nadenken aanzetten. Laatst was ik in het Stedelijk Museum in Amsterdam en kwam het kunstwerk op de foto tegen. Welgeteld 528 zakjes water aan de muur. Keurig op een rij en allemaal met evenveel water. De eerste gedachte is “Wat is dit nou weer?” en “Dat had ik ook kunnen verzinnen”. Maar dat is kunst: ik heb het niet verzonnen. En daar begint. De betekenis van het kunstwerk weet ik niet meer. Eigenlijk doet deze er ook niet toe.

Ik wordt getroffen door het ritme, het lijnenspel, de eenvoud en de symmetrie van dit kunstwerk. Daarnaast vind ik het ook knap gedaan en probeer mij een voorstelling te maken hoe het opgehangen is. Dus wat op het eerste gezicht ‘geen kunst is’, is het misschien toch wel.